هشتگ های داغ:
در این مقاله قصد داریم به تفاوت بنزین یورو 2 و یورو 4 بپردازیم. چنانچه محیط زیست و همچنین خودرو شما برایتان اهمیت دارد مطالعه این مقاله را از دست ندهید تا در پایان، تمامی استانداردهای این سوخت را به شما معرفی کنیم.
انرژی جنبشی لازم جهت حرکت خودروها از احتراق سوخت در موتور حاصل می‌گردد. احتراق واکنشی شیمیایی است که طی آن انرژی ذخیره شده در سوخت آزادشده و از طریق سیستم انتقال قدرت به چرخ‌ها منتقل می‌گردد. موادی که در اثر احتراق تولید شده و منجر به آلودگی هوا می‌شوند عبارتند از:
مونوکسید کربن (CO): این گاز در اثر احتراق ناقص تولید می‌گردد.
هیدروکربن‌ها (THC): همانطور که از اسم آن پیداست هیدروکربن‌ها ترکیبی از هیدروژن و کربن بوده و بسیار سمی هستند.
اکسیدهای نیتروژن (NOx) و ذرات جامد (PM): علاوه بر موارد فوق، در اثر احتراق، اکسیدهای نیتروژن و ذرات جامد تولید شده که باعث آلودگی می‌شوند.
در اوایل دهه 90 بود که آلودگی و تاثیرات مخرب آن، توجه ویژه‌ای را معطوف خود نموده و اتحادیه اروپا را بر آن داشت تا محدودیت‌ها و استانداردهایی را بر میزان آلایندگی خودروها وضع نماید. این استانداردها که تحت عنوان یورو (Euro Emission Standard) معروف هستند حداکثر مقدار مجاز انتشار گازهای آلاینده را برای کمپانی‌های خودروسازی را تعیین می‌نمایند. تا کنون 6 نسخه از این استانداردها و به صورت ذیل منتشر شده‌اند:
یورو ۱ (۱۹۹۳) برای خودروهای سواری و کامیون‌های سبک
یورو ۲ (۱۹۹۶) برای خودروهای سواری و موتورسیکلت‌ها
یورو ۳ (۲۰۰۰) برای کلیه وسایل نقلیه و موتورسیکلت‌ها
یورو ۴ (۲۰۰۵) برای کلیه وسایل نقلیه
یورو ۵ (۲۰۰8) برای خودروهای سواری سبک و وسایل تجاری
یورو ۶ (۲۰۱۴) برای خودروهای سواری سبک و وسایل تجاری
این استانداردها میزان آلاینده‌های خروجی را بر حسب گرم بر ثانیه (gr/sec) یا گرم بر کیلومتر پیموده شده (gr/km) تعریف می‌نمایند.
بنزین یورو 2
استاندارد یورو 2 برای اولین بار در سال 1996 و برای خودروهای سواری تهیه گردید که در سال 2002 نسخه‌ای از این استاندارد برای موتورسیکلت‌ها عرضه شد. یورو 2 محدودیت‌های موجود بر روی کربن‌مونوکسید، هیدروکربن‌های نشتی و اکسید نیتروژن را به روز کرده و به عبارتی مقادیر مجاز آن‌ها را کاهش دارد. شایان ذکر است این استاندارد برای موتورهای دیزلی و بنزینی سطوح متفاوتی را به صورت ذیل ارایه کرده است:
کربن مونوکسید در خودروهای بنزینی : 2.2 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.5 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
کربن مونوکسید: 1 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.7 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
تیتانیوم: 0.08 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
بنزین یورو 4
استاندارد یورو 4 برای اولین بار در سال 2005 و برای کلیه خودروها انتشار یافت و همانند یورو2 برای موتورهای دیزلی و بنزینی سطوح متفاوتی را تعریف نموده است:
خودروهای بنزینی
کربن مونوکسید: 1 گرم بازای هر کیلومتر پیموده شده
هیدروکربن‌ها: 0.1 گرم بازای هر کیلومتر پیموده شده
اکسید نیتروژن: 0.08 گرم بازای هر کیلومتر پیموده شده
خودروهای دیزلی
کربن مونوکسید: 0.5 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.3 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
تیتانیوم: 0.025 گرم بازای هر کیلومتر پیموده‌شده
همانطور که ملاحظه می‌گردد یورو 4 به شدت سخت‌گیرانه‌تر از یورو 2 بوده و با توجه به این اختلاف، خودروهای یورو2 و 4 تفاوت‌هایی در کاتالیزور و سنسور گاز اکسیژن دارند.
