در خودرو، کلاچ دستگاهی است که نیروی موتور را از گیربکس قطع یا وصل می کند. در حقیقت کلاچ در خودروهایی که با سیستم دنده دستی کار می کنند، یکی از مهمترین قسمت های خودرو است که دارای قطعات مختلفی می باشد.
به عبارتی دیگر، عمل کلاچ برای تعویض دنده های گیربکس است. این عمل به وسیله پدال که زیر پای چپ راننده قرار دارد، انجام می شود.
به این ترتیب که با فشار به پدال کلاچ، صفحه فلایول جدا می شود و نیرو به گیربکس (جعبه دنده)، نمی رسد و در نتیجه چرخ های وسیله نقلیه آزاد می شود و برعکس، با رها کردن کلاچ، صفحه کلاچ به فلایول می چسبد و نیروی موتور تابع سرعت و قدر دنده گیربکس کی شود.
وظایف صفحه کلاچ و دیسک ، انتقال نیرو موتور به جعبه دنده می باشد. به این معنی که زمانی که راننده کلاچ میگیرد، نیرو از موتور به جعبه دنده منتقل می شود که این نیرو به منظور تعویض دنده می باشد.
برای تعویض دنده ها باید وسیله ای به طور موقت نیرو را از گیربکس آزاد نماید. پس از تعویض دنده مجددا نیرو را برقرار کند. این وظیفه بر عهده سیستم کلاچ اتومبیل است.
برای آزاد کردن کلاچ، کاسه ساچمه آزادکننده (بلبرینگ کلاچ) به وسیله پدال به یک طرف رانده می شود. حرکت کاسه ساچمه آزاد کننده باعث می شود که اهرم آزاد کننده مانع از فشار دادن صفحه فشار شده و فنر ها را تحت فشار قرار دهد. با این کار درگیری کلاچ از بین رفته و کلاچ آزاد می شود.
سیستم هیدرولیکی تعبیه شده، نیروی پدال را به مرکز فنر خورشیدی کلاچ انتقال می دهد و وقتی فنر خورشیدی کلاچ تحت فشار باشد، انتقال نیرو قطع می شود.
در این زمان می توان دنده را تعویض کرد. وقتی پدال کلاچ را رها می کنیم، جریان نیرو محرکه دوباره وصل می شود.
این فنرها برای نرم کردن انتقال نیرو از موتور و جلوگیری از لرزش خودرو در موقع کلاچ گرفتن و تعویض دنده به کار می روند. دیسک و هاب به صورت مستقیم به هم متصل نیستند. نیرو به دیسک وارد می شود و سپس به فنر های دیسک منتقل می شود و سپس به هاب خروجی می رسد.
این پروسه برای این است که نیروی وارده به دیسک نرم شده و لرزش های موتور را منتقل نکند که باعث می شود فرآیند تعویض دنده و کلاچ برای سرنشینان خیلی نرم تر شود.