باتری بدون نیاز به مراقبت و نگهداری، به گونه ای طراحی شده تا مصرف کننده را از الزامات عادی مربوط به مراقبت و نگهداری باتری همچون اضافه کردن آب در خلال دوران عمر باتری بی نیاز می کند. اغلب انواع باتری های بدون مراقبت و نگهداری، مقادیر خیلی کمی گاز در ولتاژهای معمول و نرمال فرآیند شارژ کردن از خود تولید می کنند. در نتیجه میزان کاهش آب در این نوع از باتری ها خیلی کم و پایین است.
برخی از انواع باتری های بدون نیاز به مراقبت و نگهداری دارای سیستم های تهویه هستند. که کاملا درزبندی شده اند (بغیر از هواکش های کوچک اینگونه باتری ها) به همین دلیل آب را نمی توان به این باتری ها اضافه کرد.
ویژگی اصلی این باتری ها این است که کاهش آب در آنها بسیار کم است و این ویژگی عمدتا بواسطه حصول پیشرفت هایی در زمینه آلیاژهای مورد استفاده در شبکه ها و صفحات اینگونه باتری ها ایجاد شده است.
در شبکه های مورد استفاده در باطری های معمولی از آنتیموان به عنوان یک عنصر برای افزایش قابلیت ریخته گری و سختی و استحکام استفاده می شود. اما به هر حال، استفاده از مقادیر زیاد و عمده آنتیموان به نحو قابل ملاحظه و زیادی می تواند سرعت و روال کاهش آب در باتری و همچنین میزان دشارژ خودبخود را افزایش دهد. به همین دلیل است که شبکه های باتری های بدون نیاز به مراقبت و نگهداری حاوی مقدار خیلی کمی از آنتیموان هستند و یا اصلا فاقد این فلز می باشند.
سایر فلزات همچون کلسیم، کادمیوم و استرونسیوم اغلب برای ایجاد و حصول دوام و استحکام مکانیکی که امری ضروری بشمار می رود، جایگزین آنتیموان می شوند. این در حالی است که استفاده از این فلزات سبب کاهش ایجاد گاز در باتری و همچنین کاستن از میزان دشارژ خودبخود می گردد. ساختار داخلی باتری های بدون نیاز به مراقبت و نگهداری ممکن است کاملا شبیه به ساختمان باتری های معمولی بنظر برد.
به هر حال تفاوت های قابل توجه و عمده ای بین این باتری ها و باتری های معمولی وجود دارد که از آن جمله می توان به استفاده از سپراتورهای پاکتی (که از سه طرف درزبندی شده اند و قسمت فوقانی آنها باز است)، شبکه توری شکل و فضای بیشتر بخش ذخیره الکترولیت در بالای صفحات باتری و وجود سیستم های پیچیده تر تهویه باتری اشاره کرد.